Í hugtakandi heiminum í norrønu gudalæruni, stendur Hela sum ein ógvuliga duldarfull gudinna. Gudinnan yvir makt og myrkur, sum ræður yvir deyðaríkinum, Helheimi. Hela er dóttir svikagudin Loki og risakvinnuna Angrboda, og er hon ein serstøk samanseting av guddómligari og frumligari ætt. Hela verður lýst sum, hálv livandi og hálv deyð, við einum andlitsbræði, sum er bæði lokkandi og ræðandi.

Hennara vald yvir Helheimi, eitt ríki av ævigari skýming, gevur henni djúpa vitan um lívsins og deyðans ringrás. Hóast hennara ríki kann vera fjalt í skuggum, er tað ein staður av neyðugari endurnýggjan og skifti, har farnar sálir finna troyst og hvíld.

Hennara vald yvir Helheim, eitt ríki av ævigum skýmingi, gevur henni djúpa vitan um lívsins og deyðans sirkul. Hóast hennara ríki kann vera fjalt í skuggum, er tað ein staður av neyðugari endurnýggjan og skifti, har farnar sálir finna troyst og hvíld. Hela’s skiljing av lívsins forgongiligheit gevur henni ósamsvarandi innsýn í alheimsins loyndarmál.

Í Hela stremba vit eftir at framleiða eina vælangandi parfumu við virðing fyri hugtakandi gudinnuni og at fanga hennara tvíbýttu náttúru. Hin dámligi angin av kirsuber umboðar hennara lokkandi og sjarmarandi lyndi, og dregur áhugaði nær at hennara máttmiklu nærveru.

Mjúki angin av vanilju umboðar søtleikan, sum gudinnan gevur teimum, ið finna troyst í hennara ríki. Undirtónarnir av djúpum viðarnótum í Hela, endurspegla sambandið millum tær fornu og frumligu náttúrurkreftirnar, og umboða samanspælið millum ljós og myrkur. Tann framúrskarandi angin í Hela umboðar styrkina hjá gudinnuni, og minnir okkum á, at eisini í myrkrinum liggur møguleiki fyri djúpum vakurleika og vøkstri.

Vek tínar sansir, og lat teg fevna av lekjandi styrkini í Hela. Ein angi, sum fangar kjarnuna av tí serstøku gudinnuni; ein ímynd av mótstøðuføri, og hinum æviga dansinum í lívsins loyndarmálum.